இதழ் ஒன்றுக்காக பிரபல என் ஜி ஓ ஒருவரிடம் பேட்டி கேட்டிருந்தேன். ஓரிரு தொலைபேசியில் பேசியதுண்டு. முதல் முறை இந்த இதழுக்காக பேட்டி வேண்டும் என்று கேட்டேன். சரி இத்தனை மணிக்கு அழையுங்கள் என்றார். அழைத்தேன். எடுக்கவில்லை.. சிறிது நேரம் கழித்து அழைத்தேன் எடுக்கவில்லை. அடுத்த நாள் இடைவெளி விட்டு அழைத்தும் எடுக்கவில்லை. ஒரு பதினைந்து நாள் கழித்து அழைத்தேன் எடுக்கவில்லை, இதுபோல பல முறை வெவ்வேறு நேரங்களில் அழைத்தும் எடுக்கவில்லை.
அவர் பரபரப்பானவர் என்பதால் ஏதோ வேலையில் சிக்கியிருக்கலாம் என ஒவ்வொருமுறையும் நினைத்தேன். ஆனால், அவர் புறக்கணிக்கிறார் என்பதை இப்போது புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. ஒரு இதழுக்கோ அல்லது பேட்டியாளருக்கோ பேட்டி கொடுக்க விருப்பமில்லை என நேரிடையாக சொல்லிவிடலாம். இதில் வருத்தப்பட ஏதும் இல்லை. அவரவர் சுதந்திரம்,விருப்பம் என ஒதுங்கிவிடலாம். ஆனால் தருகிறேன் என சொல்லிவிட்டு, எதுவுமே சொல்லிக்கொள்ளாமல் அலையவிடுவது எவ்வகையான செயல்பாடு?
இதுவே பிரபல அச்சு ஊடகங்களுக்கோ, தொலைக்காட்சி ஊடகங்களுக்கோ அவர் செய்துதிருப்பாரா? சுதந்திர பத்திரிகையாளராக இருப்பதும், அல்லது சிறு பத்திரிகையாக இருப்பதும் இவர்களுக்கு அலட்சியமாகத் தெரிகிறது. என் ஜி ஓக்கள் எதில் அதிக கவரேஜ் கிடைக்கிறது என்பதைத்தான் பார்ப்பார்கள்; புரிந்துகொள்ளக்கூடியதே.
என்ஜிஓக்கள் குறித்து விமர்சித்து எழுதிவருகிறேன். அந்த வகையில் அயற்சியாக உணர்ந்தபோதும் அவரை பேட்டி காணும் சந்தர்ப்பம் வாய்க்காமல் போனதிலும் அவரைப் பற்றி தெளிவு கிடைத்ததிலும் இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி.
மு.வி.நந்தினி 